Wat een dappere slimme jongen zag ik vandaag. Nee het was niet een van mijn eigen kinderen. Maar ik ben wel trots op hem.
Vanmiddag rond een uur of een liep ik mijn rondje met Frey. Ik was bijna bij het uitrenveldje bij de Dansschool toen mijn oog iet opmerkelijks zag. Ik zag drie jongeren op de fiets. Een voorop en twee in de achtervolging. Wat maakte dit nu zo vreemd? Nou ik kon duidelijk merken aan de eerste jongen dat hij niet op zijn gemak was en belaagd werd door de twee achtervolgers. Meerdere pogingen deed hij om zich onder hun uit te werken maar het lukte niet. Ondertussen liep ik door naar het veldje. Maar hield het schouwspel nauwlettend in de gaten. Frey was inmiddels uitgerend maar de jongen nog niet verlost van zijn achtervolgers. De jongen was gaan schuilen bij een groepje mannen die voor hun bedrijf een sigaretje rookten. Weer probeerde de jongen te ontsnappen. Ik dacht nu is het klaar. “Kom Frey we gaan hem helpen!”
“Wat gebeurd hier? Heb je hulp nodig?” ‘Deze jongens ken je ze? Doen ze altijd zo?” Ik belaagde hem nu ook maar dan met vragen. Het waren twee schoolkameraden , nou ja kameraden, klasgenoten. De ouders van mijn held hadden gezegd dat het beter zou zijn als hij niet meer bevriend zou zijn met deze jongens. Niet meer met ze zou omgaan. En hij heeft geluisterd! Maar dat was de aanzet tot het totaal tegenovergestelde van vriendschap; vijandigheid. Deze jongen is een held. Hij heeft slim gehandeld door te luisteren naar het advies van zijn ouders en hij heeft ervoor gezorgd dat er mensen bij hem in de buurt waren om hem te kunnen helpen. Zodra ik bij de jongensgroep kwam begon er fysiek geweld. “Dan bel ik de politie,” was mijn reactie. En zo gezegd zo gedaan. De daders heb ik op de foto willen zetten. Met een snelheid die ze eerder niet vertoonde namen ze het hazepad. Ze scholden nog wel en riepen dat “snoepie thuis opgewacht zou worden.”
Je zal maar vijftien zijn en door klasgenoten bedreigd worden omdat je niet mee wil doen met ongure zaakjes. Hij vertelde mij onder het wachten dat een van de jongens een pistool heeft en dat ook weleens mee naar school heeft genomen. Hij heeft ermee gedreigd naar de jongen toe. “Ga je het thuis vertellen?” “Ja “ zei hij heel resoluut. Zijn er mensen thuis als je zo uit school komt? Ja beide ouders en broer en zus zouden thuis zijn. Gelukkig dacht ik, hij komt uit een liefdevol nest, met ouders die er hoop ik ook echt voor hem zullen zijn. Niet ieder kind durft erover te vertellen als hij of zij gepest wordt op school. Niet ieder kind heeft ouders die thuis zijn na school. Ik weet het is gewoon niet altijd zo makkelijk om er te kunnen zijn. Maar het is oh zo belangrijk om er te zijn voor je kinderen als ze thuis komen. De veilige haven met aandacht voor het kind. Al is het soms maar vijf minuten, maar ze zijn zo waardevol.
De politie heeft proces opgemaakt. Ze gaan nog bezoekjes brengen aan de vakschool in Woerden en bij de jongens thuis en hun ouders. Ze hadden al gesurveilleerd in de trein en op en om het station, maar de vogels waren gevlogen . Helaas voor hun heeft het slachtoffer, mijn held, wel hun naam en telefoonnummer. Zo komen ze niet onder hun verantwoordelijkheid uit. Doe je iets fout dan wordt je bestraft. Ik hoop dat deze jongens ook een warm thuis hebben, al twijfel ik daar wel een beetje over. Ik gun het de held in dit verhaal dat hij veilig en zonder zorgen zijn opleiding tot automonteur kan afmaken. En verder kan gaan. Letterlijk en figuurlijk. Wat mooi en toch zo naar. Een dapper slim kind met ontzag voor zijn ouders. Ik wens hem ‘godspeed’ het goede toe!
Een van de daders op het hazepad
Bloggen aan de keukentafel 