Zoek de zon op

Dat is zo fijn, want een beetje zonneschijn dat moet er zijn…. Ik ben met drie zonen en mijn moeder heerlijk op Rhodos. Gezellig bij mijn zus en zwager op bezoek. In de gruwelijke vroegte togen we op stap. De reis verliep soepeltjes.

Waar ik van te voren de nodige strubbelingen doormaakte ging het verder gladjes. Het reisgezelschap is meerdere keren gewijzigd. De bestemming was duidelijk en vast. En uiteindelijk is het zoals het is. Het weer is geweldig, de mensen zijn top. Het lijkt wel vakantie in een notendop. Slapen op het strand! Zwemmen in zee. Heerlijk eten en dan huppetee zo je bed in.

Hmmmm vakantie

Lichtjes

Lichtjes die branden in de nacht. Een stukje vanuit een liedtekst van een versje uit mijn jeugd. Het komt zomaar bij mij bovendrijven. Vandaag is een bijzondere dag.

Vandaag startte klokslag vijf de vierentwintig uur van Woerden. Een tocht vol herinneringen. Herinneringen aan lichtjes die we in ons leven gekend hebben. Die we nog steeds; missen, van houden en nooit vergeten. Al dooft het levensvuur het licht schijnt in ons door. 24 uur wordt er gewandeld door mensen die leven met kanker. Er is bijna niemand die niet door kanker wordt geraakt in zijn nabije omgeving.

Twee jaar gelden deden we als leden van de zwemclub ook mee met een team wandelaars. Zelf heb ik toen ook gelopen en mocht ik de heldenronde openen. Maar deze tocht vandaag raakte mij opnieuw en toch geheel anders. Zo raakt kanker ook iedereen anders. Twee jaar gelden leefde ik in een roes en in een ‘rush’. Een soort onrust. Reinier was net thuis na vier weken ziekenhuisopname. Hij was kaal , zwaarlijvig, totaal afhankelijk, immobiel, ontzettend ziek. Maar boven alles was hij ook dapper en volhoudend. Hij is op uiterste inspanning toen ook meegekomen en heeft een ronde meegefietst op de handbike. Dat was al zo bijzonder. We wisten toen nog niet wat we nu weten.

Nu weten we dat hij het tot zover overleefd heeft. Dat er leven is met en na kanker. Al is het soms ternauwernood. Twee jaar geleden was ik al sterk onder de indruk. Vandaag ook, maar nu was er ook ruimte voor verdriet en tranen. Ook ruimte voor hoop en blijdschap over de stand nu. Het is niet ideaal en het is niet wat je voor je kind wil. Maar dit is zoveel beter dan geen kind.

Terug kijken is soms nodig om de boel te relativeren. Terug kijken om jezelf weer bijeen te rapen en door te kunnen gaan. Van lichtpuntje naar lichtpuntje. In deze nacht branden er honderden kaarsen voor mensen die er niet meer zijn of die nog in behandeling zijn tegen kanker. Mensen die voor een ander tot licht mogen zijn. Hoop voor de dag van morgen. Licht wat niet zal doven omdat het voortleeft in ons. Lichtjes die branden in de nacht.

Crisis

Wat is het meervoud van een crisis? Crises zijn meerdere crisis . Volgens van Dale is dit een zware noodsituatie waarbij het functioneren van een stelsel (van welke aard dan ook) ernstig verstoord raakt. Het woord crisis heeft in de dagelijkse spraak een negatieve lading . Van oorsprong is de term echter neutraal. Dat u het maar weet.

Waárom nu schrijven over een crisis? Omdat het zo is. Mijn jongste zoon heeft zich, ondanks wat opstart problemen, goed door de examenperiode heen gemanoeuvreerd. De extra doses hydrocortison hebben hem daarin geholpen. Mooi als dat werkt. Ons lijf is een grote chemische fabriek waarbij de diverse onderdelen nauwlettend op elkaar aansluiten. Zodra een van de processen niet of minder functioneert of juist meer dan de ander, gaat het hele proces op zijn gat. En dat is de crisis waar we ons nu in bevinden. Opeens gaat het mis. Waarom? Waardoor? Er is nog geen scanner ontwikkeld die dat in een blik kan registreren. Helaas.

Dus bij twijfel bellen we een deskundige. De huisarts is geweest en we hebben de endocrinoloog gebeld. Het kan nog twee kanten op. Of de crisis zet door en we zitten straks op de SEH van het UMCU of het knapt langzaam op en we gaan door alsof er niets gebeurd is. Zo raar kan het lopen. De grens tussen gezond en ziek is zooo dun dat je hem bijna niet herkend. Totdat je de grens overgaat dan is het opeens kristal helder.

Verworven zaken in het verleden geven geen zekerheid voor de toekomst. Wat we zeker weten is dat we boffen met elkaar. Ik bof met mijn zonen. Soms balen ze enorm van mij en de zaken die daarmee samen hangen en daar hebben ze groot gelijk in.(doe ik zelf af en toe ook) Wat onbetwist is en blijft is mijn liefde voor hun en ik zal ook met hen door deze crises heenkomen. Nu nog hopen dat de crisis van Reinier snel afneemt. Addison is best een leuke naam zelfs voor een crisis, maar ik heb het toch liever niet.

Liefde en tranen

Vandaag de grote dag voor twee mensen. De dag waarop ze voor de wereld maar bovenal voor elkaar hun liefde bevestigen door een huwelijk. Liefde die is als een vuur. Liefde die de wereld kan veranderen. Het huwelijk van prins Harry en Meghan.

Ja ook bij mij stroomde tranen. Waarom of waardoor? Die kracht van liefde die is er een om naar te verlangen. Maar ook de liefde die ik voel voor mijn nichtje. Het lied wat werd gespeeld van John Rutter “may The lord keep you and bless you” May The lord bless you

Het raakt mij diep in mijn wortels. Ik hoop vurig dat de liefde alles overwint.

Flop

Het is nogal een flop en ik heb plaatsvervangende schaamte. Reinier had zich aangemeld om deel te nemen aan de wenstafette van MakeAWish. Na veel vijven en zessen had hij voldoende moed bijeengeraapt om deel te nemen. De enige voorwaarde was wel dat ik dan de marketing zou doen om de fondsen te werven.

Enige tijd geleden kreeg Reinier via de PeterPan groep ter ore dat de wenstafette niet zou doorgaan. Toen hij mij dit terloops meldde reageerde ik gelijk;”nee dat kan niet! Dan hadden ze ons toch wel gebeld of gemaild. ” Dus ik ga kijken op de website van MakeAWish, niets te vinden over een afgelast evenement. De sponsor-website werkt ook nog gewoon. Nee dat gaat gewoon door hoor! Er staat ook nog een interview gepland met een verslaggeefster van het AD dus nee dat gaat goed komen. Maar toch onderhuids bleef het knagen. Zal het nu echt wel doorgaan? Wat doen ze met het geld dat al opgehaald is? Waarom staat er nergens iets over vermeld? Wat zal ik nu doen? Nou gewoon de telefoon pakken en de stichting opbellen. Zo gedacht zo gedaan. De dame aan de telefoon snapte mijn vraag eerst niet goed. Ze dacht dat het om een wens van Reinier zou gaan. Nee het gaat mij over de estafetteloop voor en door wenskinderen. Oh …….ik vraag het even na……nee sorry mevrouw maar dat gaat niet door!!! Er is te weinig animo voor.

Nou ja zeg! Dan breekt mijn klomp. Waarom laat je dat niet even weten?! Waarom is de site dan nog actief in de lucht?! Waarom informeer je de mensen niet en ook de donateurs niet?? Mijn achting voor deze stichting is gelijk een paar punten gedaald. Een heuse flop! Mijn welgemeende excuses dat ik jullie hierin heb meegesleept. De intentie was goed zullen we maar denken.

Maakbaar

We denken met zijn allen vaak dat alles maakbaar is. Het tegendeel is waar. En toch…je kan er wel het een en ander van maken. Leven is niet altijd een feest. Maar je kunt het wel feestelijk maken. Zelf de slingers ophangen en een dansje maken ook als het wel eens even tegenzit. Juist dat geeft weer nieuwe moed om door te blijven gaan.

Examens moet je zelf maken. Hoe hard ik ook roep dat het allemaal goed gaat komen, de examenkandidaat, in dit geval Reinier, moet wel zelf het werk doen. Gisteren had hij natuurkunde. Hij had zijn medicatie(hydrocortison) al aangepast naar stressschema. En al vroeg merkte hij dat het niet genoeg was. Dus in overleg toch nog een tablet erbij. Gelukkig het was net de druppel die het aangenamer maakte. En het examen werd naar eigen idee goed gemaakt. Vandaag was er veel minder stress. Engels is een vak waar die geen moeite mee heeft, het is voor hem een feestje. Het ging ook zo makkelijk dat hij na een uur al klaar was. Ja en dan…dan moet je wachten tot je de zaal mag verlaten. Een uur later werd hij losgelaten. Dat was voor hem het meest stressvolle aan deze examendag; een uur stilzitten in een gymzaal vol met zwoegende leerlingen. Gelukkig had hij een feestmaal in het vooruitzicht en een heerlijke bruine hond die hem liefdevol onthaalde.

Het leven is niet altijd een feest, maar we maken het wel feestelijk zo nu en dan.

Tja

Soms zeggen woorden zo weinig. En soms zegt niets meer dan duizend woorden. Een gezicht kan boekdelen spreken zonder geluid. En plaatjes vertellen hun eigen verhaal.

Ik heb vandaag een dag gehad die niet in woorden te vangen is. Een plaatje geeft een indruk. De afdruk staat in mijn geheugen en in mijn hart. Daar teer ik dan weer even op. Geniet mee van een plaatje.

Sterk

Je hebt sterke verhalen. Daar is meestal de helft niet van waar of sterk overdreven. Je hebt mensen die sterk zijn en mensen die zeggen dat ze sterk zijn. Ook dat is niet altijd helemaal waar. Er wordt ook nog weleens gezegd dat vrouwen sterk zijn. Dat is meestal wel gedeeltelijk waar. Maar je wordt pas sterk door de moeite heen. Er is bij mijn weten geen mens die sterk geboren wordt. We zijn als baby allemaal even weerloos en hulpeloos en daardoor in zekere zin zwak .

Een sterke vrouw zal zich in het algemeen niet sterk voelen. Zelfs zwak en bij tijden zielig. Maar het verschil ligt hem misschien hierin dat ze zich herpakken. Ze pakken zichzelf in hun nekvel beet en slepen zich weer door de dag heen, door de moeite die hun ten deel is gevallen. Net zoals een moeder poes haar kroost in het nekvel pakt en weer op hun plek zet, daar waar ze nodig zijn. Dat is niet makkelijk en niet vanzelfsprekend en toch zit het bij sommigen ingebakken.

Er is in mij een basis besef dat in het leven niets vanzelf gaat. Je eigen geluk in het leven heb je voor een groot deel zelf in handen. Kijk naar je mogelijkheden en neem je verantwoording. Er is niemand anders die jouw leven zo kan leven dan jij alleen. Geluk is erom aan te pakken en om uit te delen. Geluk zit niet in geld of in een goede baan. Er is gelukkig meer in het leven om voor te leven. Ook sterke vrouwen hebben het recht om zwak te zijn. Om troost en zorg te ontvangen. Daar wordt je niet slechter van, maar beter. Sterk of zwak het is om het even. We zijn mensen met ieder zijn of haar eigenaardigheden. Daarmee gezegd hebbende;” het gras is overal groen”.

Voor nu een nachtzoen!💋