Deze week is het de week tegen de eenzaamheid. Of voor de eenzaamheid. Of de week van wat doen we tegen de eenzaamheid. Je hoeft niet alleen te zijn om eenzaam te zijn. Dat is een groot misverstand. Alleenzaamheid had het dan zullen heten. Eenzaamheid is een gevoel die je misschien tot een bepaalde staat van zijn maakt. Gevoelens zijn niet voor iedereen even duidelijk te duiden. Een ander kan het je niet aanleren het is iets eigens. Maar de kunst om te voelen en er dan ook iets moois van te maken is levenswerk. Of levenskunst. Kunstwerken zijn er ook om van te genieten en te bewonderen. Om zo nu en dan eens van een andere kant te bekijken en tegen het licht te houden. Eenzaamheid is voor een ieder weer anders en toch gelijk. Als je weet wat er mist in je leven kun je het mogelijk ten goede keren. Met anderen of alleen. De week van de eenzaamheid. Ik dacht aan de verhalen van Toon Tellegen. Ik zal er een met u delen.
Ik nodig niemand uit, dacht de egel toen hij was opgestaan. Dat is veel verstandiger. Hij keek naar zijn voeten. Maar zou ik dan steeds eenzamer worden? Nog veel eenzamer dan ik nu ben? Hij stelde zich voor dat hij in een afgrond viel, steeds dieper en dieper, geen bodem kwam in zicht. Hij tolde om zijn as, zijn stekels stonden recht overeind. Zou de eenzaamheid dat willen van mij? Hij begreep de bedoelingen niet van de eenzaamheid. Wat wil je van mij? Fluisterde hij soms in het donker, als hij zich verschrikkelijk eenzaam voelde. Dan hoorde hij wel geluiden, soms zelfs het schrapen van iets wat op een keel leek. Maar er kwam geen antwoord. Mag ik het soms niet weten? fluisterde hij. Weer die geluiden en het schrapen van een keel. De keel der eenzaamheid, dacht hij dan. Hij stond naast zijn bed en probeerde zich voor te stellen hoe de eenzaamheid plotseling verdwenen was en iedereen naar binnen stormde. Of nog beter, hoe één iemand de deur opendeed en binnenkwam en hoe de eenzaamheid langs hem heen naar buiten glipte. Een buitensporig vriendelijk en aardig iemand zou dat zijn, dacht de egel. Iemand die altijd beukennotenhoning meeneemt als hij op bezoek komt. Ze zouden thee drinken. Ze zouden het over van alles en nog wat hebben. Ze zouden zich voornemen samen op reis te gaan en even later om dat toch maar niet te doen. Ze zouden naar buiten kijken en zien dat het al schemerig werd. Ze zouden heel lang zwijgen en af en toe knikken en hun keel schrapen. En dan zou de eenzaamheid weer terug komen. Wie is dat? zou de ander vragen. De eenzaamheid!zou de egel zeggen. Woont die hier? Nou, wonen, wonen….hij is hier. Hij komt en hij gaat. O. En ook al hadden ze hun thee nog niet eens op en hadden nog iets zeer belangrijks tegen elkaar willen zeggen, ze zouden zich allebei heel eenzaam voelen. Wat is dit voor gevoel dat ik nu opeens heb, zou de ander verbaasd vragen. Mijn gevoel, zou de egel zachtjes zeggen. Het was donker geworden. De ander zou zwijgend weggaan. De eenzaamheid zou blijven.
Uit :Toon Tellegen Ik zal altijd.