Waar rook is

Vannacht is er een grote brand uitgebroken in een bedrijf net ver van mijn bed. De vlammen waren gulzig en fel. Het hele bedrijf is ondanks snelle reactie en actie van de brandweer verloren gegaan. De buurt gebouwen zijn grotendeels gered mede door die actie van de brandweer. Puik werk hebben ze geleverd met gevaar voor eigen leven.

Foto Koos Dros

Maar zoals het gezegde al aangeeft waar rook is is vuur. En andersom kun je dat ook vaak wel zeggen. Er was uitzonderlijk veel rook. Vannacht heb ik slecht geslapen, maar ik wist niets van deze enorme brand. Maar mijn longen hadden het wel gemerkt. Ondanks dat mijn ramen dicht waren komt er toch rook binnen. Rond zevenen met de hond lopen, de prikkels namen toe net als het hoesten en de benauwdheid. Daarna met Reinier naar de orthopeed. Daar lijkt het gelukkig iets beter te gaan. Maar in de rit heen en weer echt zo benauwd van de slechte lucht. Tot laat in de middag kon je de rook/ luchtvervuiling nog merken. En mijn lijf? Ja die heeft er ook nog wat moeite mee.

Waar rook is….. volgt benauwdheid. Ondanks dat ramen dicht zitten. En ik geen andere buitenactiviteiten had, was dus zelfs het in de auto door de wijk rijden al te veel. Gelukkig voor mij kon ik daarna naar mijn werk ‘vluchten’ als luchtvluchteling. Collega’s hadden al grote vraagtekens gezet bij mijn aanwezigheid.” Wat doe je hier als je zo benauwd bent?” De lucht was beter in de stad deze keer. De alert die uit was gezet was niet voor niets geweest. De luchtvervuiling was hoog tot gevaarlijke hoogte. Daar werd ik wel even stil van. De vervuiling zag je niet meer rond die tijd, maar was goed merkbaar. Een alert wordt uiteraard niet voor niets afgegeven. Een gewaarschuwd mens telt voor twee.

Goedheid

Wie goed doet, goed ontmoet! Is een mooiere insteek dan ; voor wat, hoort wat. Het zijn zo wat gezegden. Gebaseerd op eeuwenoude wijsheden. Velen van jullie zullen weten dat ik ben groot gebracht met heel veel spreekwoorden en gezegden. En met geloof.

Er is een spreuk die gaat zo; onderzoekt alle dingen en bewaar het goede. En dat is een mooie opdracht. Het zet je aan om nieuwsgierig te zijn. Actief deel te nemen en je steeds af te vragen ; is dit waar? Is dit goed? Dan hangt er vanaf wat je grondbeginselen zijn van je wezen. Want wat ik goed vindt vind een ander mogelijk fout.

Het is vandaag tijdens de kerkdienst die ik bezocht thema geweest van de dienst. Goedheid. Er werd door een jong gemeentelid het lied van Drake; God’s plan aangedragen om aan te geven dat het soms een strijd kan zijn om goed te doen. https://youtu.be/xpVfcZ0ZcFM

Nu wordt er in deze video clip met geld gestrooid en lijkt het erop dat alleen met geld je goed kunt doen. Maar naar mijn idee kun je op zoveel kleine manieren al goed doen. Maar im ook goed te doen aan mensen die je niet kent of die je niet zo goed liggen is vaak ingewikkelder. Maar niet onmogelijk! Daar komt goedheid bij kijken en geduld en durf. En het feit dat je er niet iets voor terug hoeft te krijgen. Maar als je het eerste spreekwoord mag geloven, en dat doe ik, dan volgt op je houding en daden als vanzelf meer goedheid. Het is als een soort virus. Als dat toch eens een pandemie kon worden!

https://youtu.be/8BL06fxHPVo. Dit is een lied wat mij heel veel zegt. Er is zoveel wat er tegen heeft gezeten en wat er nog kan tegen zitten. Maar ik loof de goedheid van de schepper, van God, dat die niet heeft losgelaten. Dat er kracht komt op manieren die niet te verklaren zijn. Er blijft hoop. Hoop op beter. Hoop dat er meer kleine daden van goedheid zullen volgen, zonder daar iets voor terug te hoeven krijgen of doen. Doe goed en zie niet om! Maak en wees het verschil.

Straat muziek. Viooltjes tussen de stoeptegels

Paard

Je mag een gegeven paard niet in de bek kijken. Oftewel; als je iets krijgt wees dan tevreden met wat je krijgt. Niet persé omdat je op het cadeau zit te wachten, maar omdat er iemand is die je aandacht schenkt. Wees niet zo hard in je oordeel over het gegeven of de gever. Aanvaard het geschenk van aandacht.

Vorige week kregen mantelzorgers in de gemeente Woerden een mantelzorg waardering thuisbezorgd. Dit jaar is het een bon ter waarde van €30 te besteden in het stadshart van Woerden. Dus bij onze eigen lokale ondernemers. Een soort Woerden voor Woerden.

Foto Brenda Timmermans via Pexels

Helaas zijn er altijd mensen die wel het paard in de bek kijken. En dat is geen fraai gezicht. Al helemaal niet als ze dan ook nog eens de pers erbij halen( of de pers hun verhaal erbij haalt). Groot uitgemeten op social media en in de krant. Een blijk van waardering wordt zo door de modder gehaald. Het goede wat er gestart is krijgt een vervelend staartje.

Naar mijn idee is de waardering ook echt een stukje erkenning van wat je als mantelzorger doet voor je naaste. De een doet veel en de ander doet nog meer. Maar we krijgen een waardering. Het is een extraatje, een cadeautje, aandacht voor dat wat je meestal ongezien doet. En dat wat je doet voor de persoon waarvoor je mantelzorger bent is meestal niet in geld uit te drukken. Daar zit zoveel meer in dan in geld uit te drukken is. Ook zonder de waardering ben je nog steeds mantelzorger. Tenminste ik wel.

Via deze weg wil ik dan ook een ander geluid laten horen. Ik ben de gemeente Woerden heel dankbaar voor de mantelzorg waardering. Super fijn dat het er is. En nog eens extra mooi dat ik er de lokale ondernemers ook mee kan helpen. Dank voor het zien van mij als mantelzorger. Dank voor het sociaal betrokken zijn in deze mooie gemeente.

Niet genoeg

Ik had de laatste dagen een beetje een dip. Baaldagen zeg maar gerust ik was niet tevreden . Ik had onbewust misschien wel het gevoel dat ik niet genoeg was en deed. Waarom zou je denken? Ja hoe gaat dat met gevoelens. Ze zijn op een moment van ervaren zoals ze zijn. En of ze kloppen, overeenkomen met de werkelijkheid is wat anders.

Bijvoorbeeld vrijdagmiddag was ik naar huis gegaan om thuis verder te werken. Ik had nog een aantal digitale bijeenkomsten en een berg werk te doen. Dus vol goede moed probeerde ik een begin te maken. Maar ja het eerste wat tegenzat was het verkeer in Woerden. De stad ligt volkomen overhoop openbare weg technische gesproken. Daarna dacht ik snel in te loggen op het besloten netwerk van het UMCU. En daar heb ik een app voor nodig die mij toegang kan verlenen. Eerder de dag was mijn telefoon geüpdatet en je voelt het misschien al aankomen; de wachtwoorden waren gereset. Dus opnieuw autorisatie aanvragen via de ICT hulplijn. Vijftig minuten later …..

Daarnaast had ik deze week ontdekt dat de zaken die ik behartigd heb voor mijn tante, niet voor niets zijn geweest. Maar wel dat mijn hulp niet langer nodig is. Ik was bezig om een formeel verzoek te doen tot mentorschap. In die aanvraag stond de vraag is er een testament aanwezig? Ja die wist ik dat er was. Ik had dit document gezien bij de verhuizing deze zomer. Dus daar moest een kopie van gemaakt worden. De inhoud was mij onbekend. Ik vond dat een nog grotere inbreuk op de privacy van mijn tante. Maar nu moest ik wel. En in dat testament zat ook een volmacht daterend uit 2014. Mijn tante heeft toen mijn broer gemachtigd om haar zaken waar te nemen als zij dit niet meer zou kunnen. Ze was echter alleen vergeten dit aan mijn broer te zeggen.

Zo waren er nog wel wat zaken die mij dus onbewust een ontoereikend gevoel gaven. Maar het mooie is dat ik vandaag weer bemoedigende woorden heb gehoord. Ze kwamen direct aan in mijn hart. Ze gaven mij lucht en zicht op beter. Ook al voel ik mij nog weleens niet toereikend of niet genoeg voor het een of ander. Dat geeft niet want als God daar een zegen over wil geven dan maakt hij het genoeg. We hoeven niet te voldoen aan onze eigen opgelegde normen. Er wordt met een andere maat gemeten. Ik leg mijn niet genoeg voor hem neer.

Zo raakte ik gevuld met hoop. Dat ik niets zelf hoef te kunnen en ik vaak ontoereikend zal zijn. Dat er een macht is groter dan wij allen bij elkaar die het volmaakt zal maken. Kijk maar eens naar de sneeuw buiten. Is dat al niet een volmaakt plaatje?

Foto gemaakt door Maarten en Floris te Zeist

Zondagzaterdag

Beetje gekke titel; zondagzaterdag. Ik zal mij nader verklaren. Het is alweer even geleden dat mij gevraagd is of ik als voorzitter van de pastorale raad binnen de kruiskerk wilde deelnemen. Na meerdere gesprekken heb ik besloten om daar van harte ja op te zeggen. Zoals een van mijn kinderen dan zegt;” u kan ook geen nee zeggen he!”

Ik kan wel nee zeggen, maar niet tegen iets waar waarvan ik inzie dat het mij past . Waarvan ik het idee heb dat het tot meerwaarde kan zijn van het leven van anderen en mijzelf. Dus na mijn ja op informele wijze was gisteren het moment om dit te bevestigen. Waarom gisteren? Door de corona maatregelen is het niet mogelijk om als kerk live bij elkaar te zijn. Daarnaast willen we allemaal wel graag dat een en ander doorgaat zoals we gewend zijn. Dus worden er creatieve oplossingen bedacht. Zo is er gisterochtend een opname gemaakt op afstand van de bevestiging. Daarnaast is er van de aftredende leden afscheid genomen in hun thuisomgeving. Al die filmpjes zijn weer zo gemonteerd dat ze als een stuk konden worden uitgezonden vandaag tijdens de eredienst online.

Gisteren was dus al een beetje zondag. Zondagzaterdag zeg maar.

Dumain tout commence

Morgen begint alles. Dit is de titel van een film, mogelijk ook van een boek. Misschien is het wel iemands slogan, lijfspreuk. Ik had deze film al eens eerder gezien, maar keek deze vandaag toch ook nog weer eens. Hij wierp mij terug in de tijd.

Zo gek is dat, dat zoiets zomaar gebeurd. Zonder heel aanwijsbare reden. Nou ja zonder reden…. in deze film gaat het over een man die zomaar vader wordt van een dochter. En die dit meisje als alleenstaande ouder opvoedt. Het meisje blijkt ook nog eens een hartafwijking te hebben en haar leven zal maar kort zijn. De vader heeft er alles voor over om zijn dochter een te gek leven te geven. Zonder angst en vol levenslust. Wat maakte nu dat ik opeens weer terug in de tijd werd geworpen.?

Opeens was ik weer op het punt van juni 2016. Ik voelde mij weer als op de dagen waarin ik nauwlettend de bloeduitslagen van Reinier in de gaten hield. Naast de leukemie, de botnecrose, de hyperlipemie, de morbide obese, de MRSA, de hepatitis E, ook nog het leverfalen. Ik voel mij weer radeloos. De dokters, ik weet nog waar ze zaten, het was er namelijk niet een maar minstens twee. Het bericht dat mijn jongste kind mogelijk niet ouder zou worden. Dat al die bijwerkingen hem fataal zouden kunnen worden…. Het is dat ik de uitslagen had gezien. Ik had de artsen gehoord en begrepen. Maar ik wilde er niet in geloven. Ik kon het niet over mijn hart verkrijgen om de woorden dood en sterven uit te spreken. Ik heb gesproken met een kinderarts uit het ziekenhuis waar ik toen werkte. Ik vertelde hem al huilend dat ik toch niet tegen mijn kind kon zeggen dat hij nu wel examen had gedaan en zijn best deed om beter te worden, maar dat dit mogelijk niet voldoende was. Dat dit misschien wel het einde zou zijn.

En dan nu deze film. Met de titel “ morgen begint alles.” De hoop heb ik niet opgegeven. Ik wilde er niet aan toe geven. Ik zou mijn kind toch niet hoeven te missen? Dat kon toch niet? En ondertussen wist ik dat het een grote mogelijkheid was dat het mij wel zou gebeuren. ik zag het om mij heen bij andere kinderen en ouders gebeuren. Hun werelden veranderden en zijn nooit meer heel. Je wordt heen en weer geslingerd tussen hoop en vrees. En ja mijn kind wist zelf wel wat er te wachten stond. Hij had ook het gesprek met de artsen gehad en het begrepen. Hoe hart verscheurend was dat. Maar morgen begint alles. Die hoop die is waarheid geworden. We zijn nu alweer ruim vier jaar verder en ja er is steeds weer een morgen. Een dag waarin alles mogelijk lijkt te zijn. En hoe verschrikkelijk dankbaar ben ik dat dit zo is en op deze manier. Had het anders gelopen dan had ik ook daar een manier voor moeten vinden om een nieuwe dag weer aan te kunnen. Er is meer om voor te leven dan mijn kinderen. Maar het zijn mijn kinderen en die zijn mijn morgen, mijn alles, alle vier.

Morgen begint alles. Steeds met een dag tegelijk.

Een route langs herinneringen

Vandaag tweeëntwintig jaar geleden was ik in Schipluiden op verjaardagsvisite bij mijn oudste neefje Peter. Mijn oudste zus was daar op vakantie. Ze had vakantie in het huis van mijn zus die zelf op fiets vakantie was door Friesland.

Die dag zal ik niet snel meer vergeten. Ik was hoogzwanger van wat later bleek mijn jongste zoon. In die tijd hadden we zelf geen auto, maar kon ik met mijn vader en moeder meerijden naar de familie. Herman en Maarten en Floris gingen ook gezellig mee. De zogenaamde babybende. De tweeling was net anderhalf jaar oud. Mijn moeder heeft die dag niet rustig gezeten. En ik ik had een reuze gezellige dag bij mijn zus en zwager en hun vijf kinderen. Waarvan de oudste zoon dertien was geworden. Tijd voor taart en gekkigheid. Oh ja en we zijn nog even naar Delft geweest . Mijn moeder kocht een geboorte tegel om te borduren voor het kind dat in mij groeide. En zelf kocht ik nog een stel opklapstoeltjes.

Na het avondeten zijn we weer retour naar Woerden gegaan. De kinderen waren moe maar voldaan. Mijn moeder was blij dat ze mij en mijn kinderschaar thuis af kon zetten zonder dat er onderweg een nieuw kleinkind bij was gekomen. Tot die tijd had ik nergens last van. Maar rond negen uur in de avond werd ik wat onrustig. Ik ben mij vast gaan douchen en toch maar op tijd naar bed gegaan. Je raad het al dit was waar mijn moeder bang voor was. De kleine wilde graag zijn familie in het echt ontmoeten. De hele nacht door ben ik dan weer slapend dan weer de was ophangend doorgekomen. Tot vroeg in de ochtend ik toch maar mijn jongste zusje belde en mijn moeder. “ kunnen de jongens bij u logeren vandaag? Ik denk dat het nu menens is”

Drie uur later was mijn wonder van Woerden geboren. Hoezo een wonder. Nou het is zeldzaam dat wanneer de placenta thuis loslaat voordat het kind geboren is het kind dit overleefd. Maar ja deze jongen zou ons nog veel vaker versteld doen staan. Het is en blijft een wonder en een bijzonder kind. Ik hou bijzonder veel van hem en al mijn zonen.

P.S. Enne neef Peter van harte gefeliciteerd jongen je bent ook weer een jaar ouder geworden.

Er zijn

Hoe bijzonder is dat; om er te mogen zijn. Dat klinkt misschien bijzonder, maar het voelt zo waar. Ik sprak vanochtend met een man die al op leeftijd is. Deze man heeft al heel veel meegemaakt. Hij heeft de dood heel diep in de ogen gekeken, maar leeft,! Wanneer je veel tegenslagen hebt gehad kun je de moed opgeven en bij de pakken neer gaan zitten. Deze man heeft nu een leven waarin hij misschien minder kan, maar wel meer geeft en heeft. Ik vroeg hem :”hoe gaat het nu met u?” ‘Ik mag er nog zijn. En dat is het mooiste en belangrijkste . Dat is wat er nu toe doet.’ Dat raakte mij. Om zo te leven en te weten dat er zijn, er toe doen meer dan genoeg is.

Er zijn mensen die vinden dat ze heel wat zijn. Zij willen anderen laten zien dat zij er zijn en er meer toe doen dan alle anderen. Maar deze man heeft het omgekeerde. Hij mankeert zelf van alles maar gaf mij een kussen voor mijn rug, toen hij zag dat ik niet zonder pijn kon zitten. Deze man was voor mij de juiste man op de juiste tijd en plek. Niets gebeurt bij geval. Maar je moet wel zelf initiatief nemen. Ik en u wij mogen er zijn. Zijn wie je bent is meer dan genoeg. Dat hoeft niet iedereen toegeschreeuwd te krijgen. Het is wel fijn wanneer het je zo nu en dan wordt ingefluisterd. Er te zijn is al zo een wonder. Leef!

Horen en zien

We willen allemaal graag gehoord en gezien worden. Willen we ook luisteren en kijken is dan de tegenvraag. Weten we ook wel echt wat we willen of laten we ons een wil opleggen? Eenvoudig is het niet. Heb je een eigen mening ben je dan eigenwijs? Kijk je naar anderen om te vergelijken met wat jezelf hebt of wil hebben. Of kijk je met je hart om de ander te zien. Ben je dan een softie? We hebben twee ogen en twee oren gekregen en maar een mond. Zit daar een logica in. Wil dat zeggen dat we meer mogen zien en horen dan dat we spreken? Haasten om te luisteren en traag zijn om te spreken. Is er iets nieuws onder de zon?

Horen en zien vergaat je. Er zijn mensen die hard van de toren blazen, maar die zich niet laten zien. Ik weet van mijzelf dat ik niet snel het achterste van mijn tong laat zien. Wel staat mijn hart open voor de mensen om mij heen. Onrecht is niet om aan te zien. Ik kan er wel wat tegen doen door er voor te strijden dat het teniet gedaan gaat worden. Dat het onrecht aan het licht komt en er recht wordt gedaan an de persoon in kwestie. Maar wie ben ik? Dat kleine meisje die stampvoetend in een hoekje staat. Wie ziet mij staan? Wie hoort mij aan? Kijk naar mij! Is een lied dat Lisanne Spaander heeft geschreven. Het is een raak lied, zie naar de mens achter de maskers die we soms op hebben gezet of opgezet hebben gekregen. We zijn meer dan de buitenkant. We vechten voor wat we waard zijn. We leven een leven vaak in een onbewust bewust zijn. Dan klinkt er; “vergeeft het ze, want zij weten niet wat ze doen.” Ik doe maar wat. Probeer maar eens om heel bewust te leven. En bewust te zijn dat je gezien en gehoord wordt door alles heen. Ontluisterend als de lente. Je ziel wordt blootgelegd aan een frisse lente bries en schudt de winter van zich af, met een huppeltje de zomer tegemoet. Er wordt op mij gewacht en op jou. Laat het feest zijn van herkenning en erkenning. Hoor en zie!

Kijk naar mij ! Lisanne Spaander

Zondagmorgen

Vandaag wat bij elkaar raapsels van gedichten, gebeden, gedachten. Laat het je smaken.

Zondagmorgen

Het licht begint te wandelen door het huis

En raakt de dingen aan. Wij eten

Ons vroege brood gedoopt in zon

Je hebt het witte kleed gespreid

En grassen in een glas gezet

Dit is de dag waarop arbeid rust

De handpalm is geopend naar het licht.

(Ida Gerhardt)

Morning has broken

Wat beweegt de mens? Leren is soms loslaten en stilstaan. Loslaten aan gewoonten en jezelf om weer houvast te krijgen. Hoe meer we vast willen houden hoe verder we wegzakken in het verliezen van jezelf. Het is als drijfzand. Wat is je laatste strohalm waar je je aan vast wil houden, de halm die je niet kwijt wil raken. Waar pas je je op aan.

En dan zegt Fransicus van Assisi

Heer maak mij een instrument van uw vrede

Laat mij liefde brengen waar haat is

Laat mij vergeving brengen waar schuld is

Laat mij eenheid brengen waar tweedracht is

Laat mij de waarheid brengen waar dwaling is

Laat mij geloof brengen waar wanhoop is

Laat mij licht brengen waar duister is

Laat mij vreugde brengen waar verdriet is

Heer laat mij ernaar streven

Niet dat ik getroost wordt maar dat ik troost

Niet dat ik begrepen wordt maar dat ik begrijp

Niet dat ik geliefd wordt maar dat ik liefheb

Want wie geeft ontvangt

Wie zichzelf vergeet vindt

Wie vergeeft zal vergeving vinden

Wie sterft zal ontwaken tot eeuwig leven.