Wij mensen passen ons razendsnel aan. Nou ja, razendsnel… maar we kunnen ons aanpassen. Eerst moet de ernst van de zaak duidelijk zijn en dan dan begint er een verandering plaats te vinden. Zo ook in tijden van Corona. En ja ook ik moest steeds denken aan de titel van een boek; “liefde in tijden van cholera.” Liefde is niet of nauwelijks te stoppen, ook in zware tijden zal er liefde zijn. Gelukkig ook maar. Want wat is een wereld zonder liefde? Dan zouden het pas echt duistere tijde zijn.
Maar hoezo passen mensen zich zo snel aan aan een nieuwe werkelijkheid? Het is een kwestie van overleven. Om zo goed mogelijk uit een moeilijke tijd te komen. En iedereen doet dat op een eigen wijze. En na een week zie je al dat we er een soort van gewoon aan raken. De nieuwszenders proberen niet steeds Corona nieuws te verspreiden, maar ook de zonnige kant van dit drukkende nieuws . Hoe er initiatieven zijn opgezet om voor ouderen en eenzamen aandacht en zorg te creëeren. Je snapt niet waarom dat daarvoor zo moeizaam ging. Vroeg je een maand geleden om vrijwilligers voor bijvoorbeeld eten brengen bij eenzamen en of ouderen dan kon je de aanmeldingen op een hand tellen. En nu schieten de vingers in de lucht om maar iets te kunnen doen. Misschien daarmee gelijk een kans om even naar buiten te kunnen of om in het zoeklicht te komen.
Wat niet went is de realiteit in de ziekenhuizen. En toch ook daar zijn de nieuwtjes ervan af. Er wordt in ons ziekenhuis ook iedere dag een crisis overleg gehouden. De laatste twee dagen lijkt het alsof we alles op de rit hebben en het een nieuwe manier van werken is geworden. Dit is hoe een ziekenhuis nu draait. Het kostte moeite, maar daar staat nu wel heel wat op poten om zorg te kunnen geven aan een grote groep zieken. De zorg verandert hoorden we tot voor het Corona tijdperk al vaker, maar nu sneller dan ooit.
Als we met zijn allen maar niet te makkelijk gaan denken over het virus en wat het met je kan doen. Want geloof mij de mensen die opgenomen liggen zijn serieus ernstig ziek. En dat gun je niemand. Het is hard werken in onder andere de ziekenhuizen en op zich is dat niet erg, maar er zitten grenzen aan wat een mens kan. En laten we die grens niet opzoeken. We passen ons snel aan. Maar ga niet te snel weer vervallen in oude gewoontes, dat kan dodelijk zijn op dit moment.