Ik was vandaag aan het werk in het Wilhelmina kinderziekenhuis. Terwijl ik de ochtendronde in de kliniek liep kwam ik ook bij een kleine nieuwe wereld burger met een naam die ooit door een grote koning werd gedragen. Als je dan zo een klein mannetje ziet en weet dat hij vernoemd is naar een koning die een reus heeft verslagen dan zet mij dat tot nadenken. Bij het prikken raakte de ouders en ik in gesprek. Het kindje is erg ziek en de ouders maken lange dagen aan de rand van het bedje van hun zoon. Bijzonder om te ervaren dat deze vader, voornamelijk sprak over de God die hun een zoon had gegeven. Dat zo klein als deze jongen is en kwetsbaar, hij een gouden toekomst te wachten heeft. Dat bloed prikken een belangrijke taak was, maar dat het bloed van Christus dat eens vloeide belangrijker was. ” Bent u een christen?” Zo vroeg hij mij en de verpleegster die mij assisteerde. We konden daar allebei met een ja op antwoorden.
Deze ouders komen van oorsprong uit een oosters land, waar christenen niet vrij kunnen spreken. Hoe bijzonder om dan in een ziekenhuis kamer in een ander land zo van je geloof te kunnen getuigen. De liefde voor zijn geloof, voor Christus , maar ook voor zijn vrouw en zoon kwam in alles naar voren. Zo een ontmoeting duurt hooguit een kwartiertje, maar de indruk blijft langer. Deze man maakte indruk. Hij bekende oprecht kleur en was niet bang of schaamde zich niet voor waar hij voor staat. Een mooi mens. We konden elkaar de vrede van Christus toe wensen. Ga met God!
Ik zal deze mensen wellicht nog weleens tegen komen. Zo niet dan blijft deze ontmoeting toch een plekje innemen in mijn leven. Het was een inspirerende dag. Ook dit maak je mee in een kinderziekenhuis. Ook in tijden dat het niet makkelijk is voor deze mensen hebben ze toch tijd voor dank en lofzegging en dragen ze hun geloof uit naar de mensen die ze ontmoeten. Bijzondere ontmoetingen. Mijn werk is nooit saai.
Bloggen aan de keukentafel 